Змрочная i суровая заходне-беларуская рэчаiснасць, мужная барацьба беларускага народа супраць прыгнятальнiку вызначыла змест танкаускай паэзii да 1939г. М.Т. успамiнае, што яго творчасць з самага пачатку развiвалася i натхiлялася у першую чаргу заходнебеларускiм жыццем. У давераснёускай творчасцi паэт алюстроувае жыцце працоуных Заходняй Беларусi: беззямелле, эканамiчны i нацiяны уцiск.

У вершах давераснай лiрiкi М. Т. праходзiць адна тэма -- тэма вызвалення народа i роднага краю. Верш "Спатканне” (1936) ён лiчыць бiяграфiчным; верш расказвае пра сустрэчу бацькi з сынам, якi сядзiць у турме. Бацька прыходзiць у турму на спатканне з сынам. У першыя хвiлiны сустрэчы размова сына з бацькам пра розныя пытаннi сялянскага жыцця. Адчуушы падтрымку i спагаду бацькi сын горача гаварыць пра заутрашнi дзень свайго народа, выказвае веру у яго перамогу. У апошнiх радках верша паэт падкрэслiвае адзiнства думак i iмкненняу бацькi i сына.

Верш "Песня Кулiкоу". Кулiкi -- героi дзiцячых баек, прадвеснiкi радасцi i шчасця. Верш складаецца з трох частак. У экспазiцыi iдзе расказ пра сялянскае жыцце. Пейзажнымi малюнкамi снежнай завiрухi аутар паказвае прыгнечанасць i змрочнасць сялянскага жыцця. У асноунай частцы пад завыванне завiрухi селянiн гутарыць з госцем (зачытаць). У словах гаспадара хаты адчуваецца глыбокае хваляванне за будучыню народа, за лёс дзяцей. Увёушы у верш вобраз светлавалосага хлапчука (зачытаць) i вобраз абяздоленнай мацi, што спявае песню-калыханку (зачытаць), паэт стварыу карцiну цяжкага жыцця чалавека пад прыгнётам.